Elbette, makaleyi Markdown formatında, 600 kelimeyi aşan bir uzunlukta ve Türkçe’ye çevrilmiş haliyle sunuyorum:

Birlik Umudu ve Bölünmenin Gölgesi: Amerika’nın Çıkmazı

2011 yılında, Temsilci Gabrielle Giffords, D-Ariz., bir suikast girişiminde başından vuruldu ve ölümden döndü. Saldırıda altı kişi hayatını kaybetti ve 12 kişi yaralandı. Bu trajik olayın ardından, iki hafta sonra, Kongre’deki Demokratlar ve Cumhuriyetçiler, Birliğin Durumu konuşması için bir araya geldi. Barack Obama’nın ilk döneminin üçüncü yılında, başkan ve Kongre, 2008 seçim kampanyasında vaat edilen umut ve değişim ruhuna nihayet erişmiş gibiydi.

Demokratlar ve Cumhuriyetçiler, kendilerini partilere göre ayırma şeklindeki uzun süredir devam eden uygulamayı bir kenara bıraktılar. Güney Dakota Cumhuriyetçi Senatörü John Thune ve New York Demokrat Senatörü Kirsten Gillibrand yan yana oturdular. Aynı şekilde, Colorado Demokrat Senatörü Mark Udall ve Güney Carolina Cumhuriyetçi Senatörü Jim DeMint de öyle. Başkanın konuşması sırasında birçok kez ayağa kalkıp hep birlikte alkışladılar.

Obama yılları, tarihi ölçülerde kutuplaşmayla geçti, ancak Amerika’da birlik için büyük bir umutla başladı. Trajedinin ardından, en kısa an için bile olsa, bu birlik gerçekleşti.

Ben, 26 yaşında Amerikan siyasetine görünür bir şekilde girdim. 2014 seçim döngüsünde Kaliforniya’nın 43. bölgesinde Kongre için Cumhuriyetçi bir adaydım. Bu, siyasi bir yeniden doğuşun doruk noktasıydı. Liberal bir aktivist olarak büyümüştüm. Birçok yaşam deneyimi ve çok sayıda çalışmadan sonra, muhafazakar hareketin bayrağını taşımayı uygun gördüm.

Yine de, bunda bile bir yenilikti. Muhafazakarlığa giden yolculuğum, Obama’nın 2008 kampanyasına olan bağlılıkla başladı. Obama’nın, partizan ve ırksal ayrımların ötesine geçen bir Amerika vizyonu olduğuna inandığım ruha ben de katıldım. Muhafazakarları Obama koalisyonuna kazanmak için muhafazakarlığı inceledim. Ancak süreç içinde kendi muhafazakar değerlerimi buldum.

Ancak, o erken Obama kampanyasının köprü kurma ruhu, siyasi kimliğimin merkezinde kalmaya devam etti. Esasen, Kongre’ye bir "umut ve değişim" Cumhuriyetçisi olarak aday oldum.

National Review, John Wood Jr.’ın "Kaliforniya Rüyası" hakkında yazdı. Muhafazakar radyo programı sunucusu (ve gelecekteki Kaliforniya Cumhuriyetçi vali adayı) Larry Elder’a açıkladığım gibi, bu rüya, "Amerika, partizan savaşının sınırlamalarını aşana kadar gerçek potansiyeline ulaşamayacağı" inancından doğdu.

Bölgemdeki Cumhuriyetçiler o zamanlar büyük ölçüde aynı fikirdeydi.

Şimdi, Cumhuriyetçi arkadaşlarımın çoğu, partizan savaşının bir amaca hizmet ettiğini söyleyecektir. Kendi iyiliği için değil, önemli olan şeyleri savunmak uğruna.

Sağdaki birçok kişi için, Başkan Joe Biden’ın Beyaz Saray’daki yıllarının adaletsizlikleri -COVID-19 salgını sırasında hükümetin Amerikan özgürlüklerine karşı silahlandırıldığına, sosyal medya platformlarının hükümetin isteği üzerine ifade özgürlüğünü kısıtladığına, Adalet Bakanlığı’nın yönetimin siyasi düşmanlarına karşı konuşlandırıldığına ve hukuk devletinin sınırlarda ve şehirlerimizde sosyal adalet adına terk edildiğine inanmak da dahil olmak üzere- Başkan Donald Trump’ın kaslı yaklaşımını gerektirmektedir.

Bu nedenle, Trump’ın ikinci döneminin ilk konuşmasının ilk 15 dakikasını Kongre’nin ortak oturumunda siyasi rakiplerini azarlayarak geçirmesi bölücü olabilir, ancak aynı zamanda bir amacı da vardı.

Trump, şimdi savaşma zamanı olduğunu, (çoğu Cumhuriyetçi için) uzun süredir federal hükümette hüküm süren, bencil bir kuruluş tarafından kontrol edilen ve radikal bir Demokrat Parti tarafından desteklenen bir yolsuzluk kültürüne son verme zamanı olduğunu fark ediyor.

Belki de bunların hepsi doğrudur. Belki de hepsi yanlıştır. Belki de Trump gerçekten de iyi bir savaş veriyordur. Belki de en sert eleştirmenlerinin onu olmakla suçladığı kadar zorbadır.

Dahası, belki de Obama, Amerikan halkını birleştirmek isteme konusunda hiçbir zaman samimi olmamıştır. Ya da belki de elinden geldiğince çabalamıştır.

Başkanları bir kenara bırakalım. Soru şudur: Biz Amerikalılar -Demokratlar, Cumhuriyetçiler ve diğerleri- Gabby Giffords’un vurulmasının ardından yükseldiğimiz birliğin hala ulaşmamız gereken ideal olduğuna inanıyor muyuz?

Amerikan halkının bir araya gelmeyi ve bizi bölen şeylere meydan okumayı öğrenebileceğine inanmak hala buna değer değil mi?

Bu ay, Temsilci Al Green, D-Texas, Trump’ın Kongre’deki konuşmasının ateşli açılış dakikalarında başkanı yuhaladığı için Meclis’ten atıldı. Green daha sonra 10 Demokrat’ın da dahil olduğu Meclis çoğunluğu tarafından kınandı.

Green, birçok Demokrat arasında Trump’a ve yönetimine karşı savaşmak için güçlü bir dürtüyü temsil ediyordu.

Görünüşe göre, önemli şeyler için savaşmamız gerektiği inancında birleşmiş durumdayız.

Gerçekten de, yapmalıyız. Ancak soru her zaman şudur: Nasıl savaşırız? Kardeşler ve eşlerin bildiği gibi, birbirimizi sevmemiz ve önemli şeyler üzerinde birbirimizle kavga etmemiz arasında bir çelişki yoktur. Ailelerimizde veya siyasette çatışmadan kaçınamayız. Ancak mücadeleye yeniden iyi niyet getirebiliriz.

Cumhuriyetçi arkadaşlarıma öncülük etmeleri için davette bulunuyorum.

Meslektaşlarımız ve akrabalarımızla olan konuşmalarımızın, kablolu haberlerde, sosyal medyada ve ulusumuzun başkentinde siyasetin hissedildiği gibi hissedilmesine gerek yok. Bu nedenle, siyasi kutuplaşmayı azaltmaya adanmış Amerika’nın en büyük taban üye organizasyonu olan Braver Angels, Trump yönetiminin ilk 100 günü üzerine bir dizi çevrimiçi tartışma ve yerel tartışma düzenliyor.

Braver Angels ulusal elçisi olarak yaptığım çalışma, aramıza köprü kurmaya yönelik muhafazakar taahhüdümden kaynaklanıyor. Evet, tüm partilerden ve hiçbir siyasi bağlantısı olmayan tüm Amerikalıları bu kampanyaya kaydolmaya davet ediyorum.

Ancak Cumhuriyetçilere özel bir çağrı yapıyorum. Partimiz başkanlığı ve Kongre’nin her iki kanadını kazanmış olsa da ve muhafazakarlar Yüksek Mahkeme’de çoğunluğa sahip olsa da, Amerikan halkı arasında güveni yeniden sağlamak için her gün çok çalışmadan çoğumuzun görmek istediği Amerika’ya giden bir yol hala yok.

Çoğumuz, farklı siyasi görüşlere sahip komşularımızla konuşabildiğimiz bir Amerika istiyoruz. Çoğumuz, ailelerin siyaset yüzünden parçalanmadığı bir Amerika görmek istiyoruz. Çoğumuz, hangi parti iktidarda olursa olsun kurumlarımızın çalıştığı için her iki tarafın da kurumlarımıza güvendiği bir Amerika görmek istiyoruz.

Tıpkı Demokratlar gibi, doğru şekilde savaşmaya adanmış, ayrılığa meydan okurken konuları tartışmaya istekli Cumhuriyetçiler olduğunu her zaman biliyordum.

Bu Cumhuriyetçilerin öne çıkma zamanı şimdi.

John Wood Jr., USA TODAY Opinion için köşe yazarıdır. Braver Angels’ın ulusal elçisi, eski bir Kongre adayı, Los Angeles County Cumhuriyetçi Partisi’nin eski başkan yardımcısı, müzik sanatçısı ve ırksal ve siyasi uzlaşma da dahil olmak üzere konularda tanınmış bir yazar ve konuşmacıdır.