Severance’ın En Kötücül Yüzü: Dr. Mauer ve Gemma’nın Kabus Dolu Dünyası
Severance’ın ikinci sezonunda, "Chikhai Bardo" isimli yedinci bölüm, izleyicileri derinden etkileyen ve dizinin atmosferini karanlık bir dehlize sürükleyen bir viraj oldu. Bu bölümde, daha önce sadece kısacık anlarda gördüğümüz Dr. Mauer karakteri, adeta bir kabusun vücut bulmuş hali olarak karşımıza çıktı. Kendisini tam anlamıyla tanıdığımız bu bölüm, aslında Dr. Mauer’in karanlık emellerinin ve Gemma’nın yaşadığı insanlık dışı işkencenin boyutlarını gözler önüne serdi.
Dr. Mauer’in ilk karşılaşmamız, Optics and Design bölümünde dental aletler alırken olmuştu. Bu aletleri, daha sonra Exports Hall’un ucundaki o uğursuz asansöre taşımıştı. Bu asansör, birinci sezonun sonunda Ms. Casey’i son gördüğümüz yerdi, bu yüzden bu iki karakter arasındaki bağlantıyı kurmak pek de zor olmamıştı. Ancak "Chikhai Bardo", bu bağlantının aslında tahminlerimizin çok ötesinde, çok daha korkunç olduğunu kanıtladı.
Dr. Mauer’in sürekli olarak ıslıkla çaldığı "The Wreck of the Edmund Fitzgerald" şarkısı, Gordon Lightfoot’un buzlu sularda batan ve içindeki herkesi ölüme sürükleyen bir gemiyi anlatan hüzünlü baladı, bölümün atmosferini mükemmel bir şekilde yansıtıyor. Şarkı, dizinin genelindeki tedirgin edici havayı ve karakterlerin karşılaştığı umutsuzluğu sembolize ediyor.
"Chikhai Bardo" bölümünün büyük bir kısmı, Gemma ve Mark’ın aşk hikayesini derinleştirmeye odaklanıyor. Gemma’nın Ms. Casey olmadan çok önce, Lumon’un ayrıştırılmış katında tamamen habersiz olan Mark’a baktığı o günlere gidiyoruz. Bölüm, oyunculuk ve yönetmenlik açısından o kadar başarılıydı ki, izledikten hemen sonra bu unsurlara odaklanmak kolaydı. Ancak bölümün en karanlık anlarında zihinde canlanan figür, Dr. Mauer oluyor. Kendisi, Severance’ın kötücül karakterler yelpazesine eklenen yeni bir yıldız olarak parlıyor.
Bu ürkütücü doktor arketipi, korku filmi hayranlarının hemen tanıyacağı bir figür. Tıp etiğini hiçe sayarak, konumunu zalimce veya öldürücü amaçlarla kullanmaktan çekinmeyen bir karakter. Dr. Hannibal Lecter, Dr. Giggles, Dead Ringers ikizleri, Human Centipede’in kötücül doktoru ve Coma’nın travmatik olay örgüsünde yer alan herkes… Bu karakterleri tanıyoruz ve haklı olarak onlardan korkuyoruz. Dr. Mauer de aynı kategoriye giriyor. Taktikleri Gemma’ya fiziksel acı çektirse de, psikolojik saldırıları çok daha dayanılmaz.
Son bölüme kadar, Lumon’un Gemma ve Mark’ın ilişkisine olan derin ilgisinin tam resmini henüz göremiyoruz. Ancak, Lumon ile bağlantılı bir doğurganlık kliniğini ziyaret ettiklerini biliyoruz. Severance evrenindeki tüm biyoteknoloji şirketleri gibi, bu kliniğin de Lumon ile bir bağlantısı var. Dr. Mauer’in o sahnenin arka planında sinsice dolaştığını da gözden kaçırmamak gerekiyor. Gemma’nın karanlık bir gecede bir etkinliğe gittiğini ve bir daha eve dönmediğini, polisin Mark’ın kapısına acı haberi getirdiğini de biliyoruz. Ve tabii ki, Gemma’nın ayrıştırma prosedüründen geçtiğini ve Lumon’un ayrıştırılmış katında danışman olan robotik Ms. Casey’e dönüştüğünü de biliyoruz.
"Chikhai Bardo", Severance’ın en büyük sorularından birini yanıtladı ve Gemma’nın sözde ölümünden beri nerede yaşadığını gösterdi. Ve anlaşılıyor ki, Gemma’nın yaşadığı bu zorluğun Mark’ın Lumon’un Macrodata Refinement bölümünde sayıları sıralama işiyle bir ilgisi var. Hala doldurulması gereken birçok eksik parça var. Ancak Dr. Mauer’in hikayeye dahil olması, daha önce şüphe duyanlar için bile, burada gerçek bir kötülüğün iş başında olduğuna dair hiçbir şüphe bırakmadı.
Dichen Lachman’ın Gemma rolündeki performansı haklı övgüler alıyor, ancak Robby Benson’ın Dr. Mauer rolündeki performansı da aynı derecede etkileyici. Bir zamanların gençlik idolü olan (1976’da Ode to Billy Joe ve 1978’de Ice Castles’a bakın), aynı zamanda Disney’in 1991 yapımı animasyon klasiği Beauty and the Beast’te Beast’i seslendirdi ve zaman zaman TV şovlarında (Friends dahil) ve video oyunlarında da karşımıza çıktı. Ancak Severance’daki rolü, kalıpların dışında oyuncu seçimi yaparak mükemmel ve etkili kötü adamlar bulunabileceğini kanıtlıyor.
Gemma, kameralarla izlenen ve sürekli bir hemşire tarafından gözetlenen, yeraltında, özelliksiz bir odada tutuluyor. Fiziksel sağlığı dikkatle izleniyor ve düzenleniyor, ancak Lumon’un en çok ilgilendiği şey, zihinsel istikrarı. Dr. Mauer’in tek hastası o. Her gün, test katındaki uzun koridorda bulunan her odada onunla buluşuyor. Bu etkileşimleri hatırlamıyor çünkü her mekan farklı bir ayrıştırılmış kişiliği tetikliyor. Her birinin kendine özgü gardırobu ve saç stili var: diş hastası, düşmek üzere olan bir uçaktaki yolcu, 1970’lerin tenis oyuncusu… (Odayı görmüyoruz, sadece kıyafeti.)
Ancak en ürkütücü olanı, "her zaman Noel" olan oda. Gemma’nın salaş bir bornoz giydiği ve sonsuz sayıda teşekkür notu yazmaya zorlandığı, tatilin korkunç bir versiyonu. (Gemma’nın Lumon öncesi hayatında, özellikle teşekkür notu yazmaktan nefret ediyordu.) Tüm odalar gibi, bu da bu özel bilincin yaşadığı tek gerçeklik. Tıpkı Mark ve diğer ayrıştırılmış çalışanların asansörde sürekli uyanması ve ofisten ayrıldıklarından beri hiç zaman geçmemiş gibi hissetmeleri gibi, sadece çok daha korkunç. Tüm varlığınızın tekrar tekrar dişlerinizin delinmesi olduğunu hayal edin. Ya da düşmek üzere olan bir uçakta olmak.
Bu korkunç mekanların her birinde, Dr. Mauer aktif ve aşırı hevesli bir şekilde varlığını gösteriyor, kendi özel kıyafetlerini giyiyor. Bu sürecin her yönünü tasarlayanın kendisi olduğu kesin gibi. Dişçi, uçuş görevlisi, tenis koçu ve en rahatsız edici olanı, Noel odasındaki "koca". Dr. Mauer’in deneylerini takip eden Lumon yöneticisi Drummond bile, yapıştırma sakalı ve bıyığıyla eşleştirdiği kazağının seçimini sorguluyor. Bu odada, Gemma’yı "sevgilim" diye çağırarak ve onu kendisini sevdiğini söylemeye zorlayarak son derece sağlıksız bir hava yayıyor.
Bu, Drummond ve Mauer arasındaki şu konuşma göz önüne alındığında özellikle iğrenç: "Ondan hoşlanıyorsun." "Ondan hoşlanmak kolay. O da benden hoşlanıyor tabii ki." "Parmaklarını kırmaya çalışmadı mı?"
Dr. Mauer ayrıca Gemma ile kendisi olarak da etkileşim kuruyor, deneyimleri hakkında sorular soruyor, hiçbir şey hatırlamadığından emin oluyor ve bir nebze bile insanlık belirtisi göstermiyor. "Kind eyes" denen şeye hiç sahip değil, Severance bunun üzerinde birinci sezonda durmuştu. Küçümseyici ve açıkça başka biri üzerinde bu kadar tam kontrole sahip olmaktan uygunsuz bir zevk alıyor.
Drummond, Dr. Mauer’e, Mark’ın Gemma’nın yaşadığı zorluğun bir son noktası olarak lanse edilen gizemli "Cold Harbor" projesindeki ilerlemesine atıfta bulunarak, "İşi bittiğinde, onu bırakmak zorunda kalacaksın" diyor. Dr. Mauer bunun farkında olduğunu söylüyor, ancak yüzünde rahatsız edici bir şeyler var. Zorla söylenen "Seni seviyorum" sözlerini aslında gerçek, hassas duyguların tetiklediğini düşündüren bir şeyler.
Aksi takdirde, Gemma eve gitmek için yalvardığında, neden ona Mark’ın MIA olduğundan beri yoluna devam ettiğini, yeni bir eşi ve kızı olduğunu söyleyerek yalan söylesin ki, neden ekstra bir bıçak darbesi vursun? Aksi takdirde, neden Gemma’nın da yoluna devam ettiğini, belki farkında olmadan, belki de ayrıştırılmış odalardan birinde Dr. Mauer ile aşkı yeniden keşfederek ima etsin ki?
Tüm bunların en iğrenç yanı, bu iğrenç adama karşı duyguları olması ve bunları hatırlamaması ve onun da etrafta sinsice dolaşıp bu olasılığı beynine yerleştirmesi. Kaçış girişimi "Chikhai Bardo"nun sonunda yürek burkan bir başarısızlıkla sonuçlanıyor, ancak bu sefaletin bir geri sayımı var. Cold Harbor’ın sırları yakında ortaya çıkacak (ikinci sezonda sadece üç bölüm kaldı) ve onlarla birlikte bir tür kapanış gelecek. Dr. Mauer’in sorumlu olduğu ve acımasız Drummond’ın omzunun üzerinden baktığı bir durumda, Gemma’nın hayatta kalabileceği, bırakın eve dönebileceği bir son var mı, merak etmekten kendini alamıyor insan.
