PHILADELPHIA — Doğduğum şehir Philadelphia’daki spor taraftarlarının bir ünü vardır, bazen hak edilmiş, çoğu zaman abartılmıştır. Profesyonel sporcular, Philly taraftarlarının onlara kaslı, agresif çaba için her türlü sadakati göstereceğini bilirler, ancak onlara güvenilemeyeceğini gösterirlerse onları yuhalayacak ve sırtlarını döneceğiz.
Philadelphia Phillies’in hayranı olarak doğdum ve büyüdüm ve bugün de öyleyim. Özellikle 1980 Dünya Serisi’nde Pete Rose’a azimli kararlılığı için hayranlık duydum.
Ancak Rose, beyzbol üzerine bahis oynamanın, yönettiği takımlara bahis yapmanın aptalca ve pervasızca olduğunu biliyordu. Yine de yaptı. Ve yakalandığında yalan söyleyerek kurtulmaya çalıştı. Bundan sonra, çelişkili bir kendini beğenmişlik duygusu tarafından sık sık alt edilen, sorumlulukla dalgalanan bir flört geldi.
Major League Baseball şimdi, Rose’un ölümünden yedi buçuk ay sonra, Rose’un ömür boyu yasağını iptal etmeye karar verdi. Bu, onu sporun Onur Listesi’ne girmeye uygun hale getiriyor.
Bu bir hata. Rose, o salonda bir yer edinen ancak hepimizin görmesi için heba eden olağanüstü bir oyuncuydu.
Bunu yazmaktan hoşlanmıyorum.
Phillies 1980 serisini kazandığında, 13 yaşındaydım. Ebeveynlerimin evliliği dağılırken yeni taşındığımız yeni bir dairede, yatak odamdaki küçük siyah beyaz bir televizyonda oyunları izledim. İlkokula beş yaşındayken başladığım için birinci sınıf lise sınıf arkadaşlarımdan bir yaş küçüktüm ve çoğu zaman daha küçüktüm.
Eğer bir çocuğun etrafındaki dünyadan dikkatini dağıtacak bir şeye ihtiyacı varsa, Phillies’in altı maçta Kansas City Royals’ı yendiği Ekim 1980’de bendim.
Beyzbol için karanlık gün: MLB’nin Pete Rose hakkındaki şok kararı, sel kapılarını açabilir | Görüş
Rose, önceki sezon Phillies için oynamaya başlamıştı ve bir resmi tamamlamış gibi hissettirdi. Tarzı, "Charlie Hustle"ın iç sahada dolaşması, kafa üstü kayışları, hepsi çok Philly gibi hissettirdi.
O seriden, altıncı oyunda, Phillies taraftarlarının zihninde bir iç makarada dönen bir oyun var. Amerikan Ligi Şampiyonası Serisi’nde En Değerli Oyuncu olan Royals’ın iç saha oyuncusu Frank White, Phillies kulübesinin yakınına doğru savrulan bir pop-up vurdu. Phillies yakalayıcısı Bob Boone, zor bir yakalama yapacak gibi görünüyordu.
Ancak sonra top Boone’un eldiveninden sıçradı. Birinci bazdan gelen Rose, geri tepmeyi yakaladı ve kalabalığı heyecanlandırdı.
Gözlerimi kapatıp hala görebiliyorum. Hatıramda, bu şaşırtıcı oyun küçük siyah beyaz bir ekranda çerçevelenmiş.
Rose, Phillies’den önce oynadığı Cincinnati Reds’i yönetmeye devam etti. 1989’da yasağını kazandığı oyunlara bahis yaparken yakalandığı yer burası. Yıllarca bahsi inkar etti, ancak MLB ile yasağını kabul etmek için bir anlaşma imzaladı.
Rose her zaman büyük bir sahnede büyük bir kişilikti. Belki de bu, kafa üstü eve kaymanın heyecanını canlı tutmanın bir yoluydu. Ya da belki de hiç kimsenin onu sorumlu tutmayacağını düşünen kibirli bir aptaldı.
Her iki durumda da, heyecan geçmişti ve Rose’un elde ettiği şey hesap verebilirlik oldu. Sonunda 2004 yılında bir kitapta bahis yaptığını itiraf etti. Rose’un resmi itirafını kitap satma planı yapması, Rose’un tarzına uygundu.
Rose’un zorla çıkarılmasından bu yana beyzbol ve daha geniş spor dünyasında çok şey değişti. Kumar artık her yerde, oyunlar sırasında reklamı yapılıyor ve Rose oyunlarına bahis yaptığında dışarıda var olmayan sürekli bir "büyük bahis yap, büyük kazan" cazibesi var.
Burada bir dipnot: Yıllar boyunca kumarhane ve kumar işi hakkında birçok haber yaptım. O süre zarfında, üç kuruşa bile güvenebileceğim bir sektörde bir kişiyle tanışmadım.
Hiç kumar oynamadığım anlamına gelmiyor. Bir grup arkadaşımla, hepimiz Phillies hayranı, yaklaşık 20 yıl önce Las Vegas’a gittim, burada NCAA erkekler basketbol turnuvasına bahis yaptık ve bazı masa oyunları oynadık.
Bahislerimi hafif tuttum ve başladığımdan daha fazla parayla ayrıldım. Uzun oranları yendiğimi anladım.
Görüş: Trump’ın yaptığı tek şey kazanmak, kazanmak, kazanmak (kafasına, kafasına, kafasına…)
O gezi sırasında, The Strip olarak bilinen Las Vegas Bulvarı’nda bir yürüyüş yaptık. Ve Rose’u orada bulduk, kaldırımda tuhaf küçük bir köşkte somurtarak oturuyordu. Yüz kızartıcı bir şekilde inşa ettiği bir işin parçası olarak, hatıra eşyalarını ve hatta onu oyundan atan bazı MLB evraklarını müzayedeye çıkararak imza satıyordu.
Rose’un yüzünde ekşi sütü yeni yudumlamış gibi bir ifade vardı. Ne kadar zamandır orada olduğunu söyleyemem. Ama yeni görünmüyordu.
Ona acıdığımı, muhteşem bir kariyerin pervasız aptallığa harcandığını düşündüğümü ve o anda altıncı oyundaki faul topu ribaund yakalayışını hatırladığımı hatırlıyorum.
Ama aynı zamanda şunu düşündüğümü de hatırlıyorum: Rose kendini tam olarak olması gereken yere koymuştu ve suçlayacak kimseden başkası yoktu.
