"Müzisyenler": Ahengi Aramak, Egoizmi Aşmak

Grégory Magne’nin yönettiği "Müzisyenler" filmi, izleyiciyi bir anda alışılmadık bir atmosfere sürükleyen bir yapım. Sanki köhne bir köy meydanındaymışız hissi veren, kahverengi tonların hakim olduğu bir alanda, aslında bir viyolonselin derinliklerine yapılan mikroskopik bir yolculuğa tanık oluyoruz. Usta bir luthierin hassas parmakları altında, enstrümanın iç dünyası keşfedilirken, seyirci de bu gizemli dünyaya dahil oluyor.

Bu açılış sahnesi, filmin tonunu belirliyor: müzik, gizem ve insan ruhunun derinliklerine yapılan bir yolculuk. Luthierin incelemesi sonunda verilen karar ise, hikayenin seyrini değiştirecek bir dönüm noktası oluyor. Söz konusu viyolonselin, dünyaca ünlü bir Stradivarius olduğu ortaya çıkıyor: San Domenico.

Bu haber, Astrid Thompson (Valérie Donzelli) için adeta bir müjde niteliğinde. Müzik tutkunu bir müteahhitin kızı olan Astrid, babasının vasiyetini yerine getirmek için harekete geçiyor. Babasının hayali, dört adet Stradivarius viyolonseli bir araya getirerek, eşsiz bir konser düzenlemek ve bu konseri tüm dünyaya duyurmaktır. Astrid, bu projeyi hayata geçirmek için büyük bir özveriyle çalışmaya başlıyor.

Astrid, babasının önerdiği yetenekli müzisyenlerden oluşan bir liste üzerinden hareket ederek, dört virtüözü projeye dahil etmeyi başarıyor. Ancak bu dört yetenekli müzisyenin bir araya gelmesi, beklenenden çok daha zorlu bir süreç oluyor. Egoizm, kıskançlık ve önyargılar, müzisyenlerin uyum içinde çalmasını engelliyor. Konsere sadece yedi gün kala, müzisyenlerin "uyum sağlaması" gerekiyor.

Kibirli ve kendini beğenmiş Georges (Mathieu Spinosi), yetenekli olmasına rağmen, egosu yüzünden diğer müzisyenlerle iletişim kurmakta zorlanıyor. Sosyal medya fenomeni Apolline (Emma Ravier), 700.000 takipçisi olmasına rağmen, meslektaşları tarafından küçümseniyor ve dışlanıyor. Ayrılma aşamasında olan Peter (Daniel Garlitsky) ve Lise (Marie Vialle) çifti ise, geçmişte yaşadıkları aşkın acısını hala taşıyor ve birbirlerine karşı soğuk davranıyorlar.

Astrid, olayların bu şekilde gelişmesinden dolayı büyük bir hayal kırıklığı yaşıyor. Durumu kurtarmak için son bir çare olarak, konserin bestecisi Charlie Beaumont’a (Frédéric Pierrot) başvuruyor. Toplumdan uzak, kendi dünyasına kapanmış bir besteci olan Charlie, hem huysuz hem de aydınlık bir karakter sergiliyor.

Filmde rol alan tüm oyuncular, gerçek hayatta da müzisyen olmaları sayesinde, klasik müzik dünyasına son derece gerçekçi bir bakış açısı sunuyorlar. Yönetmen Grégory Magne, "Müzisyenler" filmiyle, hassas ve dokunaklı bir komedi-drama örneği sergiliyor. Filmin temposu hiç düşmüyor. Valérie Donzelli, hafifliği, özverisi ve ciddiyetiyle, bu müzikal filme duygusal bir bağ kuruyor. Film, Satyajit Ray’in "Müzik Odası" ve Alain Corneau’nun "Tüm Sabahların Dünyası" filmlerini anımsatıyor. Ancak "Müzisyenler", bu filmlerden farklı olarak, daha canlı ve umut dolu bir atmosfere sahip.

Filmde, gece yarısı jakuziye giren, malikanedeki heykellerle selfie çeken ve ormanda yürüyüş yapan karakterlerin arasındaki uyumsuzluk komik bir şekilde sergileniyor. Yönetmen Magne, insan ilişkileri ve duygusal deneyimler üzerine odaklanarak, ahengi arama sürecini neşeli ve zekice bir şekilde anlatıyor. Film, birlikte bir eser yaratmanın önemini vurguluyor. Herkesin birbirini dinlemediği bir çağda, film, mükemmel uyumun dinlemekten geçtiğini yüksek sesle haykırıyor.

Arnaud Desplechin ve Mathieu Amalric’in filmlerinde sıkça yer alan besteci Grégoire Hetzel’in müzikleri ise, filmin önemli bir karakteri haline geliyor. Finalde yer alan etkileyici müzikler, bağın gücünü, güzelliğini ve gerekliliğini vurguluyor.

"Müzisyenler", müzik aracılığıyla insan ilişkilerini, egoizmi aşmayı ve ahengi aramayı anlatan dokunaklı ve düşündürücü bir film.