"Wick Is Pain": John Wick’in Zorlu Yaratılış Süreci ve Aksiyonun Acımasız Gerçekliği Belgeseli

Chad Stahelski’nin sıradan bir günü, "köpekler, spor salonu, John Wick" üçlüsünden oluşuyor ve bu durum, aksiyon filmi serisinin yaratıcı beyni olan "John Wick" yönetmeni için "her şey yolunda" anlamına geliyor. Şimdi, hayranlar "Wick Is Pain" adlı yeni belgeselle bu dünyaya eşi benzeri görülmemiş bir bakış açısı yakalayacaklar (9 Mayıs’tan itibaren Apple TV, Amazon ve diğer isteğe bağlı platformlarda satın alınabilir). Belgeselde, yıldız Keanu Reeves ve Stahelski, izleyicileri "Wick" mitolojisi, filmlerin Reeves üzerindeki fiziksel etkileri ve 2014’teki ilk filmin neredeyse tam bir felakete dönüştüğü çalkantılı dönem boyunca samimi bir yolculuğa çıkarıyor.

"Wick Is Pain", serinin sıkı sıkıya bağlı topluluğunu ve aile ortamını sergiliyor, ancak zor zamanlar hakkında da dürüst davranıyor. Örneğin Stahelski, ilk "John Wick" filmini çekerken o zamanki eşi, dublör koordinatörü Heidi Moneymaker’dan nasıl ayrıldığını (daha sonra boşandılar) ve ayrıca isimsiz yardımcı yönetmen David Leitch ile yaşadığı anlaşmazlıkları anlatıyor.

Stahelski, "Hiçbir zaman bir tür çatışma unsuru içermeyen bir işte bulunmadık, ancak bu onu kötü yapmıyor," diyor. "Ve ‘Wick Is Pain’deki bütün mesele bu: Seçtiğimiz acı. Evet, zor olacak, ama zor olan onu harika yapan şey."

Reeves ve Stahelski, "Wick Is Pain"in en önemli ifşaatları hakkında sohbet ediyorlar:

Tartışmasız, ilk "John Wick"in en önemli anı, patlayıcı bir "silah fu" sahnesi veya Reeves’in korkulan tetikçi kadar havalı olması değil. Wick’in, merhum sevgili eşinden (Bridget Moynahan) bir hediye olan öldürülmüş köpeğini gözyaşlarıyla tuttuğu ve ardından suçluların peşine intikam almak için gittiği sahne.

"Wick Is Pain", film yapımcılarının bu sahneyi dahil etmek için nasıl mücadele ettiklerini ve ayrıca kan izinin yakın çekiminden Wick’in acısını göstermeye kadar nasıl tasarladıklarını açıklıyor. Reeves, "O keder anını oynamak benim için gerçekten eğlenceliydi," diye hatırlıyor.

Stahelski, nasıl çalışacağı konusunda "biraz endişe" olduğunu açıklıyor. Yönetmen, "Keanu pijamalarla kanlar içinde, çok da inandırıcı olmayan doldurulmuş bir hayvan ve filmin kelimenin tam anlamıyla dönüştürücü sahnesi olması gerekiyor," diyor. "Kimse bu kadar duygusal olacağını düşünmemişti" ve "kötü anlamda komik olmayacağını" fark ettiğinde daha iyi hissettiğini ekliyor. "Bu yürek parçalayıcı olacak. Ve biz de, ‘Tamam, iyiyiz. Gidip biraz insan öldürelim,’ dedik."

"Wick Is Pain"deki en acı verici anlardan bazıları, film yapımcıları bağımsız orijinal filmi bitirmek için çalışırken ortaya çıkıyor. Tüm stüdyolar filmi dağıtmaya hayır diyor – Lionsgate sonunda ikna oluyor – ve finansman son anda çöktüğünde, 6 milyon dolar bulmaları gerekiyor. Yapımcı Basil Iwanyk, son teslim tarihinden 36 saat önce Eva Longoria’dan biraz nakit para bularak durumu kurtarıyor.

Stahelski, Longoria’nın kurtarıcı rolünü, onunla tanışmadan 24 saat önce öğrendiklerini belirtiyor ve "Dürüst olmak gerekirse, bilmiyordum," diyor. "Bizim için biraz şok oldu. ‘Üzgünüz, size bir sepet kurabiye falan gönderirdik,’ dedik. O zamandan beri bir arkadaşımız ve yapımcımız oldu."

Reeves ekliyor: "Teşekkürler, Eva. Tekrar."

Belgesel, "John Wick" filmlerinin aksiyonuna ve dublörlüğüne her şekilde eğiliyor. Stahelski’nin "The Crow" filminde Brandon Lee’nin dublörü olarak kökenlerine geri dönmesiyle başlıyor ve daha sonra filmlerde Wick’in silahlarının işkencesine maruz kalan çeşitli dublörleri sergiliyor. "Wick Is Pain" ayrıca, "John Wick: Chapter 2"den başlayarak güvenlik ve pratiklik için yakın dövüş sahnelerinde "fişek tabancalarının" yaygın kullanımı ve üçüncü filmdeki saldırı köpekleri gibi dizilerin nasıl çekildiği (ve sokak kedilerinin bu köpeklerden nasıl korunduğu) gibi yenilikleri de ayrıntılarıyla anlatıyor.

Reeves, "Aksiyonun hikaye anlatımının gerçekten bir köşe taşı olduğu bazı unsurlar var," diyor ve 2028’den itibaren En İyi Dublör Tasarımı dalında bir Akademi Ödülü verilecek olmasının "çok havalı" olduğunu düşünüyor.

Stahelski, "Onsuz da oldukça iyi iş çıkardık," derken Reeves’in bakış açısına katılıyor. Gülerek, "Sanırım Oscar sevgisi alacak sonuncular biziz," diye ekliyor. "Yani bunun bir sinerjik etkisi varsa ve film yapımcılığının tamamına daha fazla dikkat çekiyorsa, bu harika bir şey."

"Wick Is Pain", Reeves’in herkesin sevdiği aksiyon sahnelerinden geçmesi ve 60 yaşındaki aktörün yorucu bir dövüş veya dublörlükten sonra biraz dinlenmek zorunda kalmasıyla adını hak ediyor. "Wick" dublörü Jackson Spidell, belgeselde "Keanu’yu ekranda acı içinde gördüğünüzde, muhtemelen gerçektir," diyor.

Beşinci bir "John Wick" filminin geliştirilme aşamasında olmasıyla birlikte Reeves, bunun ne anlama gelebileceğini hala anlamaya çalışıyor. 2023 yapımı "John Wick: Chapter 4"ten (kahramanımızın görünüşe göre öldüğü) sonra, oyuncu "Bir yıldan fazla bir süredir spor salonuna gitmedim," diye itiraf ediyor. "John Wick’in geleceği açısından, bu bölüm kapanmış değil, ancak kesinlikle biraz düşünmeye ihtiyaç duyan bir bölüm."

Stahelski de "4. filmi bitirmenin ihtişamının tadını çıkarmaya devam ediyor," diyor. Ancak yaklaşan animasyon prequel ve "John Wick: Under the High Table" TV dizisi gibi diğer hikayelere "parmağımızı daldırmak eğlenceli oldu" – ayrıca Ana de Armas’ın başrol oynadığı yaklaşan "Ballerina" yan ürünü (6 Haziran’da sinemalarda). "Bunları, bazı fikirlerimizi denemek ve nereye gideceğimizi görmek için biraz eskiz defteri olarak kullanacağız."

Belgesel, aksiyonun yapım aşamasındaki zorlukları ve aktörler üzerindeki fiziksel yükü dürüstçe sergileyerek "John Wick" evreninin ardındaki insanları ve onların özverilerini kutluyor. Filmin hayranları, Reeves’in ve Stahelski’nin samimi yorumlarıyla, serinin nasıl hayata geçirildiğine dair daha derin bir anlayış kazanacaklar.