Doctor Who: Korkunun Evrimi: Canavarlardan İnternet Trollerine

Doctor Who‘nun büyüleyici evreninde, korku birçok şekilde tezahür edebilir. Elbette, her köşede sinsice dolaşan iğrenç canavarlar var, izleyicilerin tüylerini diken diken eden klasik korku unsurları. Sonra, engin bir keşfedilmemiş evrenin sınırında durmanın, bilinmeyenin derinliklerine bakmanın getirdiği tarifsiz dehşet var. Ancak belki de en derinden rahatsız edici korku türü, soylu kahramanımızı karanlık dürtülere sürükleyen, zihinsel bir savaş alanı açan korkudur. Yine de, bazen en korkunç şey, gerçekten, gerçekten, gerçekten berbat bir adam olabilir.

Bu adam, Conrad Clark, ustaca Jonah Hauer-King tarafından canlandırılan, karakterin "şaşırtmacasına" ulaşmadan önce bile, Conrad’ı mutlak iğrenç hislerle doyuran bir karakter. İlk başta, "Şanslı Gün", Conrad’ı önceki Doctor Who yardımcı karakterleri gibi tanıtıyor: 2007’de Doktor, Belinda ve TARDIS ile kısa bir tuhaf karşılaşma yaşıyor ve bu da uzaylılara ve bilinmeyene karşı ömür boyu bir takıntıya yol açıyor ve sonunda Ruby ile kesişmesine neden oluyor. Ruby ve Doktor’un Shreek adlı bir avcı-yırtıcı uzaylıyla karşılaşmasına da tanık oluyor.

Başlangıçta garip bir podcast röportajı olan şey, biraz daha az garip bir buluşmaya dönüşüyor, ardından birkaçı daha geliyor ve aniden Ruby’nin Doktor sonrası hayatı güzel ve parlak görünüyor. Yeni bir adamı, mutlu bir ailesi ve çocuk işçiliği ve eski yol arkadaşı fabrikası olan UNIT’te rahat bir işi var.

İşler ilk olarak, Ruby ve Conrad’ın kırsal kesime birlikte gitmeleriyle karanlık bir hal alıyor ve Shreek’lerin görünüşe göre geri döndüğünü keşfediyorlar. Conrad’ın bu noktada bölüm boyunca garip bir havası var, ancak çoğunlukla "biraz sinir bozucu ama aksi takdirde zararsız" bir şekilde, ta ki Ruby’nin onu korumak için verdiği Shreek karşıtı panzehiri rastgele almamaya karar verdiğini açıklayana kadar. Ve sonra, Ruby, Conrad’ı ve arkadaşlarını Shreek’lerden korumak için UNIT’i aradığında, bahsi geçen iğrenç hava ortaya çıkıyor… ve her şeyin bir aldatmaca olduğu ortaya çıkıyor. Yeni Shreek yok, Connor’ın arkadaşları (rastgele tuhaflıklar için şaşırtıcı derecede iyi protezlerle!) ve hepsinin, UNIT’i yanlış bilgi yaymakla ve sadece uzaylıların gerçek olduğunu söyleyerek nüfusu kontrol etmekle suçlayan Think Tank adlı bir komplo teorisi grubunun parçası olduğu ortaya çıkıyor.

İşte burada "Şanslı Gün" hem çok ilginç hem de beş dakikadan fazla düşünmeye başlarsanız çok tehlikeli hale geliyor. Yine, Hauer-King’in maske düştükten sonra Conrad’ı inanılmaz derecede nefret dolu hissettirme konusunda ne kadar iyi bir iş çıkardığını yeterince vurgulanamaz, sezonun ikinci zehirli erkek arkadaşı hikayesini aniden almamız biraz garip olsa bile. Artı, Doctor Who‘nun sağcı radikalleşme ve yanlış bilgilendirme kampanyaları hakkında zamanında bir sohbete kendi yolunu bulma ihtimali – modern koşusunun 20. yılına gelindiğinde, halkın canavarların ve uzaylıların dünyanın bir gerçekliği olduğu konusunda geniş bir farkındalığı olduğunu kabul etmek zorunda kalmamız gerçeğiyle genişletildiğinde – parlak ve gösterinin en iyi yaptığı şeyin tam da böylesi bir şey olması.

İşler, Ruby için işler kötüleştikçe ironik bir şekilde daha da iyiye gidiyor: Connor ve Think Tank’in kampanyası hızla artıyor, UNIT aniden şüpheci bir halktan giderek daha fazla ateş altında kalıyor ve hatta çöküşün eşiğinde görünüyor, çift ajanlar bilgi sızdırıyor ve Conrad’ın haydutları her çalışanın adresini daha geniş dünyaya ifşa ederek Kate üzerinde büyük bir baskı oluşturuyor. Bu baskı, Connor’ın UNIT’in en son genel merkezine tek başına sızması, Ruby, Kate ve komuta ekibini (Ruth Madeley’in analisti Shirley ve Alexander Devrient’in yakışıklı Güvenlik Şefi Albay İbrahim gibi geri dönen yüzler dahil, görünüşe göre şimdi Kate ile bir ilişkisi var? Onun için iyi!) rehin almasıyla doruğa ulaşıyor ve onları bir kez ve herkes için ifşa etmeye çalışıyor.

Ancak sonra Conrad korkunç bir hata yapıyor: davası için zaferin eşiğinde, Tugay Komutanı’nı küçümsüyor, sanki bizden zaten ondan yeterince nefret etmemiz beklenmiyormuş gibi ve Kate’in sabrı taşıyor. Bunun kötü olduğunu biliyoruz, ama aynı zamanda, daha önce söylediğimiz gibi, Connor ölçülebilir derecede berbat bir insan, bu yüzden Kate’in sınırı aşmasını ve gerçek Shreek’i sadece Connor’ı itaat etmeye korkutmak için değil, aynı zamanda herkes onu aksi yönde ikna etmek için müdahale edene kadar, esasen yaptıklarından dolayı onu idam etmeye çalışmasını izlemek eşit derecede neşe ve dehşet verici.

Doctor Who bize nefret edecek bir kötü adam vermeyi seviyor, ancak nadiren kahramanlarının da onlardan nefret etmesine izin veriyor, bu yüzden Kate’in gönüllü olarak yaptıkları kadar ileri gitmesini izlemek, gösterinin nadiren kendisine izin verdiği bir cesaret. Ve durum yatıştırıldığında bile – kendisine rağmen, Ruby, Connor’ı Shreek’ten kurtarıyor ve biraz kemirmesine rağmen, hastaneye ve ardından doğrudan hapishaneye götürülüyor, bu sefer canlı yayınlanan gösterisi halkın görüşünü tekrar UNIT lehine çeviriyor – Kate ve UNIT için gelecekte sonuçlar olacağı açık. Bu sonuçlar, bu sezonun sonunda (önümüzdeki dört bölümde bir noktada UNIT ile geri döneceğimizi biliyoruz) tezahür etmese bile, muhtemelen yaklaşmakta olan UNIT odaklı yan ürün Kara ve Deniz Arasındaki Savaş tarafından tezahür edecektir.

İşler burada biraz daha karmaşık hale geliyor. "Şanslı Gün", Conrad ve Think Tank’i sadece yanlış değil, düpedüz kötü olarak sunma konusunda tam gaz giderken, onlar engellendiğinde alternatifi UNIT’i aklamaya çok daha fazla yatkın. Elbette, UNIT’i seviyoruz, biz Doctor Who hayranlarıyız. Kahramanımızın günü kurtarmasına her zaman yardım ettiklerini biliyoruz. Ancak UNIT, özellikle örgütün mevcut dönemdeki vizyonunda, aynı şekilde kusursuz bir varlık değil. Dünyayı koruma adına, halkın geniş kapsamlı gözetimini ve izlenmesini hayata geçirdiklerini gördük; operasyonları örtbas etmek için gazetecileri gözaltına aldıklarını ve tutukladıklarını gördük. Daha önce şaka yaptım, ancak Kate personeline birden fazla çocuk aldı! Şimdi görünüşe göre bu sapık tarafından adresi ifşa edilen çocuklar! Kate’in Connor’a posta göndermesini izlemek ne kadar rahatlatıcı olsa da, bu hala hükümet destekli bir kuruluşun başının yüz binlerce kişiye canlı yayın yaparken birini yargısız infaz etmeye çalışması! Kesinlikle sevilmeyen bir adam, ama yine de!

İbrahim’in Kate’e eylemlerinin ileride sonuçları olacağını söylemesi ne kadar güzel olsa da, "Şanslı Gün" şu anda Conrad’ın yanlış yönlendirilmiş komplo teorilerine bir alternatif olarak yalnızca UNIT’e güven ve aklanma sunuyor – ve daha sonra sonuçlar olsa bile, UNIT’in Doktor’un günü kurtarmasına bir sonraki yardımında hayatta kalacaklar mı? Doctor Who‘nun burada yaptığı ahlaki ödünleşimlerin karmaşasıyla oynamaya istekli olması, özellikle de bunu gerçek dünya sorunlarına yorum yapmak için kullanmak adına güzel. Ancak bu karmaşık fikirleri alıp, ya da senaryosuna göre dosyalamak, bölümün anının ötesinde düşündüğünüzde çöker ve daha nüanslı ve karanlık tonlu bir şeyle oynama kararını, etkinliğini burada ve şimdi soyarak, çözünürlüğü daha sonraki bir tarihe ertelemek ya da aklanmak.

"Şanslı Gün" hatta bu uzlaşmacı vizyonun yoğunlaştırılmış bir versiyonunu kapanış anlarında bile hızlandırarak sunmayı başarıyor. Hapishanedeki hücrede ısırık yarasından kurtulurken, Conrad aniden Doktor’dan mutlak bir azarlama için TARDIS konsol odasına götürülüyor. Yine, şu anda bu harika. Bu, Doctor Who‘nun herhangi bir incelik veya yorum katmanını takas ederek, Ncuti Gatwa’nın özünde kameraya dönüp gösterinin aleyhtarlarına ve yanlış bilgilendirme sanayi kompleksine eşit parçalar halinde öfkelenmesini sağlamak. Ve daha da iyisi, Gatwa’nın Zaman Lordu’na gerçek bir karanlık unsuru olma şansı veriyor: Conrad’ın alay ettiği gibi, onu aklamaya çalışmak için burada değil, ona berbat olduğunu, ondan nefret ettiğini ve hatta Doktor’un sefil hayatının geri kalanının, erken ölümünün, yalnızlığının, hapsedilmesinin ve unutulmasının ne anlama geldiğini tam olarak bildiğini söylemek için burada. Doktor insanları kurtarır, yaptıkları budur, ancak bazen kendilerinden kurtarılamayan insanlar vardır.

"Şanslı Gün" aslında burada bitseydi, o zaman tüm UNIT şeyinin karmaşık ele alınışı daha mazur görülebilirdi – kahramanına lezzetli bir şekilde uzlaşmacı bir karakter vuruşu vermek için orada bir ısırık eksikliğini takas etmek. Ancak, öyle değil. Doktor, Conrad’ı görünüşe göre sonunda sonuyla karşılaşacağı hapishaneye geri bırakıyor… sadece Bayan Flood, şimdi uygun bir şekilde yerleştirilmiş bir hapishane yöneticisi, hücresinin kapısına gelip onu serbest bırakıyor, bilerek izleyiciye kaşlarını kaldırıyor. Neredeyse tüm bölümün ne kadar berbat olduğunu haykırmak için adandığı bu adamın, yaptıklarından dolayı acı çekmesine bile izin verilmiyor!

Yine, Bayan Flood şeyleri ödendiğinde bir noktada tekrar ortaya çıkabilir (belki de final için Serseri İntikamcılar’ı işe alıyor?), ancak şu anda, bu özel hikayeyi oynamak istediği karmaşık senaryolar hakkında bir duruş sergilemekten mahrum bırakıyor. Doctor Who, gerçek dünyamızın karşılaştığı çok gerçek sorunlara yorum yapmak için sesini kullanabilir ve kullanmalıdır, hatta zaman ve uzaydaki gerçeküstü maceralarının merceğinden genişletilmiş olsa bile. Ancak yapacaksa, bir şeyler söylemenin eşiğinde durup sonra geri adım atmak yerine, tam gaz gitmelidir.

Doctor Who kurgusal canavarlarla yüzleşmekte cesur olabilir, gerçek olanlarla yüzleşmekte de cesur olmalıdır.