Syril Karn’ın hayatı boyunca peşini bırakmayan bir soru: "Sen kimsin?" Daha ilk tanıştığımız andan itibaren, titiz ve düzgün güvenlik üniformasıyla, engin ve umursamaz bir evrende bir amaç duygusu, Syril’i anlamanın temelini oluşturdu. Galaksi boyunca onu sürükleyen yolculuk, Andor’un sondan bir önceki bölümünde doruk noktasına ulaştı ve o rahatsız edici soruyu bir kez daha gündeme getirdi. Ancak cevap, Andor’un anlatısında şüphe duyan ya da duymayan sıradan bir kötü adam olmaktan çok daha karmaşık. Çünkü kendi hikayesinin kahramanı olsa bile, Syril olarak bildiğimiz adam, sonuna kadar, kendisi tarafından değil, onu bir araç haline getiren sistemler ve yapılar tarafından şekilleniyor.
Bu durum, elbette, Syril’in Ghorman’daki hikayesinin sonunda desteklediği şeylerden sorumlu olmasını mazur göstermiyor. Etrafında gelişen katliam sırasında, neyi meydana getirmesine yardım ettiğinden ne kadar şüphe duyarsa duysun, yine de İmparatorluk çıkarlarının bir ajanı, hem gönüllü asker hem de itaatkar bir sevgili olmayı seçti. Işığı görme fırsatı bulamadan, bunun yerine son bir utançla yüzleşmesi, kafasında Cassian Andor olarak yarattığı kötü adam tarafından o kadar şaşkına dönmesi, ona boş gözlerle bakıp o korkunç soruyu sorması -sen kimsin- hem yıllardır atmayı beklediği atışı yapamaması hem de kendisine doğrultulan ölümcül atışı fark edememesi, sonuçta bu seçimler için yerinde bir ceza. Ancak soru, Cassian ve Syril için olduğu kadar bizim için de cevapsız kalıyor.
Syril Karn kimdi? Herkesin olmasını istediği kişiydi. Tanınma anlamına geldiği sürece, hizmet anlamına geldiği sürece ve çoğu zaman, sevgi anlamına geldiği sürece.
Ne kadar yanlış yönlendirilmiş olursa olsun, Syril’in hayatı boyunca tekrar tekrar gösterilen bir şey, en azından doğru olduğunu düşündüğü şeyi yapmaya çalıştığıdır. İlk tanıştığımızda bu durum neredeyse komik bir şekilde sinir bozucu bir özellik olarak sunuluyor, ancak Syril’i iki meslektaşının ölümünü halının altına süpürmeye istekli olmayan, sadece adalet için değil, kendisine verilen kitaba göre hareket eden bir şirket güvenlik görevlisi olarak tanıyoruz. Yolculuğunda tekrar tekrar ortaya çıkıyor, doğru şeyi yapma arzusu, sonuçta otoriteye boyun eğme arzusuyla bağlantılı ve onun tarafından çarpıtılıyor, bu otoritenin vicdanı ne olursa olsun.
Syril’in annesi Eedy ile o parlak, sarhoş edici derecede karakteristik an olan, ona tokat atıp sonra sarıldığı anda tanıştığımızda, Syril’in nasıl bir ortamda büyüdüğünü hemen anlıyoruz. Kayıp bir baba ve annesi de statü ve hiyerarşi konusunda onun gibi takıntılı, Syril’in aile dışından, kaynağı ne olursa olsun onay ve doğrulama araması için uygun bir ortam yarattı. Belki de Syril 50 yıl önce doğmuş olsaydı, bu arzu onu Galaktik Cumhuriyet’in örnek bir vatandaşı haline getirebilirdi -kendi içinde kusurlu, ancak yine de evrenin kaosunda düzen arayışını tatmin edecek, düzenleme ve hizmetten memnuniyet duyacak ve onu farklı bir düşünce çizgisi boyunca şekillendirecek bir yapı. Ancak Syril, Cumhuriyet’in alacakaranlığında büyüdü ve otoriter bir rejim olan İmparatorluk ve onun kurumsal sistem kuzenlerinin tam olarak buna ihtiyaç duyduğu anda etkilenebilir genç bir yetişkindi.
İşte bu şekilde, tanınma umuduyla üniformasını gizlice değiştiren düşük seviyeli bir güvenlik görevlisine sahip olursunuz. Aynı zamanda, hayatının seyrini sonsuza dek değiştiren, aksi yönde baskıya rağmen bir cinayet soruşturmasına bir düzine adamı aşırı kararlılıkla göndermeye istekli olan aynı memuru elde edersiniz. Bu soruşturma yüzüne patladığında, Syril’i aynı anda bürokrasiye bir yaşam adarken, aynı zamanda kendisini daha da yüksek bir otorite olan ISB’nin kollarına atarken elde edersiniz. Syril gibi genç adamlar -düzen ve tanınmanın sıcaklığını, bir tür sevgiyi eşit ölçüde arayanlar- Star Wars’un İmparatorluk yapısı için mükemmeldir, çünkü onlar yapının arzuladığı gibi aletlere ve silahlara dönüştürülecek istekli heykeltıraşlar olurlar: İmparatorluk kötülük üzerine çalışır, ancak bu kötülüğe yardım edilir ve desteklenir ve Syril Karn nesli tarafından bir galaksi boyunca normalleştirilir.
Bu yapıdaki sevgi ve tanınma arasındaki bulanık çizgi, Andor’un ikinci sezonunda daha da bulanıklaşıyor, çünkü Syril ve Dedra arasındaki olası, zorlayıcı bir şekilde itici aşk, ikincisinin onu hevesli bir saha ajanı olarak kullanmasıyla birlikte gelişiyor. Sonunda Syril, istediği her şeye sahip gibi görünüyor: olabildiğince yardım ederek görevli bir İmparatorluk vatandaşı rolünü oynamak, aynı zamanda Dedra’yı severek bu rejimin gerçek sevgisini de elde etmek. Ancak İmparatorluk, motorlarında kullanmak için Syril gibi insanları ne kadar çok arzuluyorsa, güç ve kontrol arzusu güvenle daha da cüretkar hale geldikçe, onları daha da ileri itmeyi o kadar çok arzuluyor. Dedra ve İmparatorluk aynı şekilde bu ihtiyacı, Syril’deki bu özlemi Ghorman’da sınıra ittiğinde, kötü bir şekilde kırılmaktan başka bir yolu yoktu. Dedra’nın İmparatorluk’un Ghor için planları hakkında ne kadar çok şey bildiğini öğrendiğinde Dedra’ya fiziksel olarak kötü davranması korkunç, ancak bu, İmparatorluk’un Syril’i dönüştürdüğü şeyden doğan bir tepki, onun boyun eğmesinin -Dedra’ya olan sevgisinin ve onun temsil ettiği yapıya olan sevgisinin- şiddet yoluyla kendini dayatan bir ihanetine verilen şiddetli bir tepki.
Ve tüm bunlar, son eyleminin zeminini hazırlıyor. Syril’in Cassian ile son karşılaşması, yıllar önceki Ferrix’teki ilk karşılaşmasına büyüleyici bir tezat oluşturuyor, silah zoruyla bir kimlik sorunu. Ferrix’te silahı doğrultan Cassian’dı, kime doğrultulduğunu umursamıyordu. Syril’in sahip olduğu bilgilere ihtiyacı vardı; kim olduğu veya ne olduğu önemli değildi ve Luthen’in Cassian’a ona sıkmasını söylediği blaster cıvatasına bile değmezdi. O anda Syril Karn’ın kim olduğu sorulmaya değer bir soru değildi. Beş yıl sonra, Ghorman katliamının ortasında -Syril’in bu sorunun cevabına sahip olmayı, bir amaca sahip olmayı özlediği için desteklediği bir katliam- Cassian’ın sonunda sorması yerinde oluyor. Bunu yaparak Syril, son bir kez daha kırılıyor: bu yıllar boyunca inşa ettiğini düşündüğü cevap, ondan koparılmıştı, sahip olduğunu düşündüğü sevgi, hayatını adadığı kurum kadar boştu.
Geriye sadece, blaster cıvatası kafasından geçerken sessizlik kalabilirdi. Kullanılmış ve terk edilmiş, Syril Karn son anlarında hiçbir şeydi -aynı gün İmparatorluk’un bir başka kurbanı.
