Trump’ın Gölgesinde Pornografi Yasakları: Muhafazakar Akımlar ve Yeni Yasa Tasarısı

ABD’de, muhafazakar kanattan yükselen sesler, pornografiye karşı sert bir savaş açmaya hazırlanıyor. Bu hareketin öncülerinden biri olan Cumhuriyetçi Senatör Mike Lee, "Eyaletler Arası Müstehcenlik Tanımı Yasası" (IODA) adıyla yeni bir yasa tasarısı sunarak, pornografiyi ülke genelinde fiilen suç haline getirmeyi amaçlıyor. Bu girişim, sağ kanat düşünce kuruluşu Heritage Foundation’ın "Proje 2025" adlı politika planıyla örtüşüyor ve Donald Trump’ın olası bir yönetiminde pornografiye karşı daha geniş kapsamlı bir baskının habercisi olarak yorumlanıyor.

Proje 2025, Heritage Foundation tarafından hazırlanan ve Trump yönetiminin potansiyel politikalarını şekillendirmeyi hedefleyen bir yol haritası. Bu projede, pornografinin tamamen yasaklanması da yer alıyor. Proje, pornografiyi "her yerde hazır bulunan transseksüel ideolojinin ve çocukların cinselleştirilmesinin yayılması" olarak tanımlıyor ve bu tür materyalleri üretenlerin ve dağıtanların hapse atılmasını savunuyor. Ayrıca, bu materyallerin yayılmasına aracılık eden telekomünikasyon ve teknoloji şirketlerinin kapatılması gerektiği de belirtiliyor.

Senatör Mike Lee’nin sunduğu IODA tasarısı, müstehcenliğin yasal tanımını genişleterek, neredeyse tüm cinsel içerikli görsel materyalleri kapsayacak şekilde genişletmeyi öngörüyor. Tasarıya göre, "çıplaklık, seks veya boşaltım konularına yönelik şehvetli ilgiyi uyandıran bir resim, görüntü, grafik görüntü dosyası, film, video kaset veya diğer görsel tasvirler" suç olarak kabul edilecek. Bu tanım, pornografinin mevcut yasal tanımını önemli ölçüde genişletiyor ve birçok tartışmaya yol açıyor.

Mevcut yasalar çerçevesinde, "müstehcenlik" kavramı, Anayasa’nın Birinci Değişikliği tarafından korunmayan sınırlı sayıda ifadeyi kapsıyor. Lee’nin tasarısı ise bu kategoriyi genişleterek, neredeyse tüm cinsel içerikli görsel materyalleri içine almayı hedefliyor. Bu durum, sanat eserlerinden popüler kültür ürünlerine kadar birçok farklı içeriğin yasaklanma riski taşıdığı eleştirilerine neden oluyor.

Tasarıya göre, pornografik materyal bulundurmanın cezası şu anda net değil. Ancak, yasa daha çok bu tür materyalleri üreten ve dağıtanları hedefliyor gibi görünüyor. The Daily Caller’a göre, yasa "eyaletler arası veya yabancı ülkelerden yayılan müstehcen içeriğin kovuşturulmasının önünü açacak ve çevrimiçi porno konusunda federal kısıtlamalara veya yasaklara kapı aralayacak."

Lee, yasa tasarısıyla ilgili yaptığı basın açıklamasında, "Müstehcenlik Birinci Değişiklik tarafından korunmuyor, ancak belirsiz ve uygulanamaz yasal tanımlar, aşırı pornografinin Amerikan toplumunu doyurmasına ve sayısız çocuğa ulaşmasına izin verdi," dedi. Lee, "Yasamız, bu içeriğin kaldırılabilmesi ve satıcılarının kovuşturulabilmesi için müstehcenliğin yasal tanımını internet çağına göre güncelliyor," ifadelerini kullandı.

Pornografinin yasaklanması fikri yeni değil. ABD’de pornografi karşıtı hareketin uzun ve karmaşık bir geçmişi var. Farklı ideolojik gerekçelerle desteklenen bu hareket, zaman zaman beklenmedik ittifaklara yol açmış durumda. Son yıllarda ise, bu hareketin öncülüğünü büyük ölçüde MAGA sağcıları yapıyor.

Modern pornografi karşıtı hareket, özellikle pornografinin genç web kullanıcıları ve çocuklar üzerindeki olası zararlı psikolojik etkilerine odaklanıyor. Bu hareket, reşit olmayan kullanıcıların erişimini engellemek amacıyla pornografik web siteleri için yaş doğrulama gereklilikleri getirerek çevrimiçi porno erişimini hedefliyor. Son on yılda, bir düzineden fazla eyalet, gençlerin porno erişimini engellemek için tasarlanmış yasalar çıkardı. Bu yasaların birçoğu hala mahkemelerde tartışılıyor.

Pornografiye karşı yürütülen bu savaş, ABD’deki kültürel ve politik kutuplaşmanın bir yansıması olarak da görülebilir. Muhafazakar kesimler, pornografinin toplumun ahlaki değerlerini aşındırdığını ve özellikle gençleri olumsuz etkilediğini savunurken, özgürlükçü kesimler ise bireylerin kendi tercihleri doğrultusunda içerik tüketme hakkını savunuyor. Bu tartışma, ABD’deki ifade özgürlüğü, ahlak ve kişisel özgürlükler arasındaki gerilimi bir kez daha gözler önüne seriyor.