Yapay Zeka Hevesim ve Pişmanlığım: Tek Amaçlı Bir PC Kurmanın Bedeli
Yapay zekanın teknoloji sektörünün her köşesine nüfuz etmesiyle birlikte, yapay zekanın havalı uygulamalarına el atmak için içimde büyüyen bir istek vardı. Bu istek sonunda beni sadece yapay zeka için bir masaüstü PC kurmaya itti; amacı sadece eğlence için “vibe coding” uygulamaları geliştirmekti.
Bütçem çok yüksek değildi, bu yüzden yapıda AMD Ryzen 5 2400G işlemci (3.6GHz taban saat hızıyla) ve Nvidia RTX 3090 ekran kartı kullanmaya karar verdim. Bu kombinasyon, çevrimiçi PC inşa topluluğundaki arkadaşlarım tarafından yapay zeka için tamamen uygun olarak doğrulandı, bu yüzden doğru yolda olduğuma dair güvenim tamdı.
Ve haklıydılar! Yeni PC’m, DeepAgent’ta basit uygulamalar yapmama olanak tanıyarak en yeni hobim için harika bir şekilde çalıştı. Ancak, şimdi geçmişe dönüp baktığımda, yapımdaki büyük bir hatayı fark ettim ve bundan dolayı derin bir pişmanlık duyuyorum.
Sorun şuydu ve hala da öyle; tek bir kullanım senaryosu için uygun bir PC inşa etmiştim ve bunu yaparken hayatım için işe yaramaz hale geldi. Rigimin konfigürasyonuna, hayatın pek dillendirilmeyen kurallarından birini bilmeden çiğneyerek ulaştım: "Kendini bil."
Bununla iki şey demek istiyorum: Birincisi (sadece iş için olan iş PC’lerim hariç) hayatımda kişisel cihazlarımı tek bir kullanım için bölümlere ayırma ihtimalim çok düşük; ben çok meşgulüm. Telefonum bunun klasik bir örneği; mobil takvimim, tatil fotoğraflarımın deposu ve iletişim merkezim, hepsi bir arada.
İkincisi, bazen sergilediğim bir kişilik özelliğini gözden kaçırmıştım. Bu özelliği, klasik çocuk hikayesi Rüzgarın İçindeki Söğütler’deki Toad karakteriyle paylaşıyorum: birkaç ay sürebilen yeni bir hobiye kapılıp sonra hızla ilgimi kaybederek aniden bırakma eğilimi.
Elbette, yapay zekanın bu geçici hobilerden en yenisi olduğunu, yakında başka bir şeyle değiştirileceğini bilmeliydim.
Bu iki dikkatsizlik, yapay zeka PC’m için daha çok yönlü donanım seçseydim hiç sorun olmazdı. Ancak, büyük dil modellerini (LLM’ler) çalıştırmak için uygun, patates benzeri bileşenler seçmiştim, daha fazlası için değil. O "aha!" anı, uzun bir kodlama seansından sonra geldi. Nöronlara biraz dinlenmek vermeye karar verdim ve CounterStrike: Go oyununu başlattım.
O zamana kadar memnun olduğum havalı yapay zeka PC’m, o anda itaatkar olmayan bir baş belasına dönüştü. Evet, iyi bir ekran kartım vardı, ancak PC’m işlemcide ciddi şekilde darboğaz oluşturuyordu ve hiçbir ayar değişikliği bunu iyileştiremeyecekti. Çoğu oyuncu gibi, oyun oynamaktan hoşlanmadığım minimum bir kare hızım var; bu 60FPS.
Yapay zeka PC’mde, çizgi film grafiklerine sahip oyunlarda bile, en iyi ihtimalle acınası 40FPS’ye ulaşabildim; bu nedenle herhangi bir ciddi oyun için benim için pek bir işe yaramıyordu.
Sınırlı yeteneklere sahip bir PC inşa etmek harika bir fikir değildi.
Elbette, sadece işlemciyi daha güçlü bir işlemciyle değiştirebilirdim, ancak başka darboğazlarım da vardı; örneğin, yavaş 8GB RAM ve o kadar güçsüz bir güç kaynağı ki, sadece bir tavuk kümesindeki ışıkları çalıştırmak için uygundu.
Eğer tüm bunlarda bir ahlaki ders bulmam gerekseydi, tıpkı 1990’ların cheesy bir sitcom’unun sonundaki bir aile sohbet oturumunda olduğu gibi, şöyle olurdu: Sadece bir uygulama için bir PC inşa etmeyin; donanım özelliklerinizle baştan daha yükseğe ulaşın ve bir sürü şeyi yapabilecek daha güçlü ve çok yönlü bir rig inşa edin. Eğer yaparsanız, kendinize bir sürü zahmetten ve muhtemelen bir sürü paradan tasarruf edersiniz.
Ve, bir sonraki hobiniz ne olursa olsun (müzik bestelemek mi? VR oyun oynamak mı? Hatta kedinizin zaman atlamalı videolarını çekmek mi!), ihtiyaçlarınızı karşılayacak kadar güçlü bir rig’iniz olacak!
Ek Okuma: Oyun PC’m için RGB çılgınlığına kapıldığıma pişmanım
Avustralya merkezli Dominic Bayley, sıkı bir teknoloji meraklısıdır. PCWorld’deki odak noktası PC oyun donanımıdır: dizüstü bilgisayarlar, fareler, kulaklıklar ve klavyeler.
