İçme Suyumuzun Temiz Kalması İçin Önemli Bir Araç, Düşündüğümüzden Daha Riskli Olabilir
Giriş
Su klorlaması, içme suyumuzun temiz ve güvenli olmasını sağlamak için uzun yıllardır kullanılan yaygın bir uygulamadır. Ancak son araştırmalar, klorlamanın bazı kanser türlerinde artış riskiyle bağlantılı olduğunu ortaya koymuştur.
Araştırma Metodolojisi
Karolinska Enstitüsü’ndeki İsveçli bilim insanları tarafından yürütülen araştırma, klorlama ve kanser arasındaki geçmiş çalışmaların bir derlemesidir. Araştırmacılar, en yüksek seviyelerde klor yan ürünlerine maruz kalan kişilerin mesane ve kolorektal kanser geliştirme olasılıklarının, en düşük seviyelere maruz kalan kişilere göre önemli ölçüde daha fazla olduğunu bulmuşlardır. Araştırmacılara göre, bu ilişkili risk, ABD ve Avrupa’da belirlenen güvenlik eşiklerinin altındaki seviyelerde bile görülmektedir ve bu da mevcut yönergelerin halk sağlığını korumak için yeterli olmadığını göstermektedir.
Klorlama ve Kanser Arasındaki Bağlantı
Klor, 20. yüzyılın başlarından beri içme ve rekreasyon sularını dezenfekte etmek için rutin olarak kullanılmaktadır. Tifo ve kolera gibi tehlikeli hastalıkların yayılmasını ortadan kaldırmaya veya azaltmaya yardımcı olmuştur. Ancak klor ve diğer dezenfektanların dezavantajları olduğu bilinmektedir. Birincil dezavantajlardan biri, bu kimyasalların ham sudaki organik bileşiklerle karışmasıyla oluşan dezenfeksiyon yan ürünlerinin oluşmasıdır. Klordaki en önemli yan ürünlere trihalometanlar (THM’ler) denir. Geçmişte yapılan araştırmalar, THM’lerin en azından kemirgenlerde kansere neden olabileceğini göstermiştir, ancak klorlu sudaki THM’lerin insanlarda kanserle ilişkili olup olmadığını inceleyen çalışmalar daha karışık sonuçlar vermiştir.
En Son Araştırmaların Sonuçları
Verilerin önceki derlemeleri, genel olarak THM’ler ile mesane ve kolorektal kanserler arasında sınırlı kanıtlar bulmuştur. Ancak bu derlemeler artık on yıldan daha eskidir ve o zamandan beri konuyla ilgili daha yeni ve potansiyel olarak daha bilgilendirici çalışmalar yayınlanmıştır. Bu nedenle, Karolinska bilim insanları, araştırmanın güncellenmiş bir meta-analizini yapmaya karar verdiler.
Sonuç olarak, en sonuncusu geçen yıl yayınlanan 29 makaleden veri analiz ettiler. Çoğu çalışma mesane ve kolorektal kanseri incelerken, toplamda 14 kanser değerlendirildi. Araştırmacılar, THM maruziyeti ile bunların dışında herhangi bir kanser arasında anlamlı bir bağlantı bulamadılar. Ancak en yüksek THM seviyelerinin (en düşüğe göre) %33 daha yüksek mesane kanseri riski ve %15 daha yüksek kolorektal kanser riskiyle ilişkili olduğunu buldular. Daha da önemlisi, bu ek risk, ABD’de 80 ppb ve AB’de 100 ppb olan düzenleyici sınırların altında, 41 parça milyarda (ppb) başlayan THM seviyelerinde ortaya çıktı.
Çıkarımlar
Araştırmacılar, Ocak ayında Çevresel Sağlık Perspektifleri’nde yayınlanan makalelerinde, "Sonuç olarak, bu sistematik derleme ve doz-yanıt meta-analizinde, içme suyundaki THM’lere maruz kalmanın mesane kanseri ve kolorektal kanser riskini artırdığına dair sınırlı-önerici kanıtlar bulduk" diye yazdılar.
Günümüzde ultraviyole ışık tedavisi gibi içme suyunu dezenfekte edebilecek başka teknolojiler de mevcuttur. Sudaki organik maddelerin, klorla işlemden geçirilmeden önce uzaklaştırılması gibi uygulamalar, potansiyel olarak THM seviyelerini düşürebilir. Ancak araştırmacılar, şu ana kadar toplanan verilerin klorlama ve kanser arasında nedensel bir bağlantı olduğunu kanıtlamak için yeterli olmadığını tamamen kabul ediyorlar. Ayrıca, halkın bulgularına dayanarak musluk suyunu içmeyi aniden bırakmasını önermiyorlar.
Aynı zamanda, bu olası riski araştırmak ve doğrulamak için daha iyi yürütülen daha fazla araştırma çağrısında acilen bulunuyorlar. Guardian’a konuşan baş araştırmacı Emilie Helte, "Gördüğümüz şey endişe verici ve daha fazla yüksek kaliteli çalışmaya ihtiyacımız var" dedi.
