Antisemitizmin Gizli Yüzü
1947’de yayımlanan "Aydınlanmanın Diyalektiği" adlı çığır açan eserlerinde Theodor W. Adorno ve Max Horkheimer, "Artık antisemitler yok. Onlar en son anti-liberal görüşlerini dile getirmek isteyen liberallerdi" şeklinde tuhaf bir iddiada bulunurlar.
Bu ifade, dünyanın Yahudi düşmanları ve katliamcılarıyla dolu olduğu gerçeğiyle çelişkili görünür. Ancak Adorno ve Horkheimer, ABD’deki sürgünleri sırasında açık Yahudi düşmanlığının azaldığını ve liberal bir maskenin arkasına gizlendiğini gözlemlemişlerdir.
Neo-Antisemitizm: Karışıklık ve Gizlilik
Neo-antisemitizmin, kesin olmayan tepkilerde, önyargıların, yıkıcı fantezilerin ve otoriter tavırların bulanık sentezlerinde gizlendiğine inanıyorlardı. Onlara göre, var olan toplumsal koşullar altında antisemitizm ortadan kalkmayacaktır.
Antisemitizm: Medeniyetin Ritüeli
Adorno ve Horkheimer, antisemitizmi "medeniyetin ritüeli" olarak tanımlarlar, ki bu son derece kışkırtıcı bir iddiadır. Yahudiler, dünyanın talihsizliklerinden sorumlu tutulur ve "olumsuz ilke" olarak damgalanırlar.
Gizli Yahudi Düşmanlığı
Gizli Yahudi düşmanlığı, çeşitli biçimlerde kendini gösterir:
- Yahudileri gizlice eleştiren ince alay ve şakalar
- Yahudi çıkarlarının aşırı vurgulanması, ancak hiçbir destekleyici kanıt sunmadan
- Yahudi başarılarının hafife alınması veya Yahudilerin üstünlük kompleksine sahip olduğu yönündeki iddialar
- İsrail’i orantısız bir şekilde eleştirmek ve Yahudilerin Filistinlilere zulmettiği yönündeki yanlış iddialarda bulunmak
Sonuç
Adorno ve Horkheimer’in gözlemleri, antisemitizmin kolayca ortadan kalkmayacak gizli ve tehlikeli bir biçim aldığını göstermektedir. Liberal bir maskenin arkasına gizlenerek, Yahudi karşıtlığı toplumda var olmaya ve zarar vermeye devam etmektedir. Bu gizli Yahudi düşmanlığını teşhir etmek ve onun zararlı etkileriyle mücadele etmek, medeni toplumların sorumluluğudur.
