İş Kaybının Zor Yanları
İş kaybetmek zordur. İhbar tazminatı genellikle korku, endişe, ihanet hissi ve yaptığınız fedakarlıkların ve yaptığınız iyi işlerin takdir edilmediğine dair öfke içerir. Yaşadığım altı on yıllık hayatımda yaşadığım tek iki panik atağı, 2019’da beklenmedik işten çıkarılma bildirimimden sonraki beş gün içinde gerçekleşti. Bu olaydan sonraki mental ve fiziksel sağlık sonuçları ve 50’li yaşlarındaki işsiz erkekler üzerindeki finansal etkiler hakkındaki çalışmaları okumuştum. Bunların iyi sonuçlar olmadığını söylemek yeterli.
Bu nedenle, geçen hafta hizmetlerine artık ihtiyaç duyulmadığı bildirilmiş binlerce federal çalışana karşı empati duyuyorum. İşten atılmak tek kelimeyle berbat bir şey.
Yine de işten çıkarmaların ne kadar acı verici olursa olsun genellikle gerekli olduğunu da biliyorum. Benim eski ve şimdiki işverenim gibi hayatta kalmak için mücadele eden şirketler zor seçimler yapmak zorundadır.
On yıllar süren iki partili mali suistimalin ardından federal hükümet, çok yakın bir gelecekte tüm Amerikalılar için daha da acı verici sonuçları önlemek için zor kararlar vermek zorunda olduğu bir noktaya geldi.
Sayılara bakalım: Hükümetimiz geçtiğimiz mali yılda 1,8 trilyon dolar açık verdi. (Bu T ile başlar ve bu da sorun anlamına gelir.)
Yıllar içinde, şu anda 36 trilyon doları aşan bir ulusal borç biriktirdik. Basit bir matematik: Yalnızca geçen yıl, Amerika’nın 248 yıllık tarihinde biriktirdiği toplam borca %5’lik kayda değer bir ekleme yaptık. Bu sürdürülebilir değildir.
Bridgewater yatırım firmasının kurucusu Ray Dalio gibi finans uzmanlarının, ülkemizin bir "borç ölüm sarmalına" doğru ilerlediğini söylemesi işte bu yüzden.
Eski Başkan Barack Obama’nın eski yardımcısı olan dürüst Demokratlar Jon Lovett’in, Başkan Donald Trump ve maliyet düşürücü şef Elon Musk’ın uzun zaman önce ele alınması gereken sorunları çözdüğünü kabul etmesinin de nedeni budur.
Lovett, "Pod Save America" podcast’inde "Açıkçası, bunlardan bazıları oldukça can sıkıcı çünkü bunların bir kısmını yapmamız gereken şeylerdi. Bunlardan bazılarını yapabilirdiniz. Belki de yapmaları gerekirdi. Ve belki de Amerikalılar tüm bunlar için yıllardır ne ödediklerini bilmelidir." dedi.
Ortalama bir federal çalışan, tipik bir Amerikalı işçiden yılda yaklaşık 40.000 dolar daha fazla kazanıyor (106.382 dolara karşılık 66.621 dolar). Ve federal çalışanların ikramiye değerleri, çoğu işverenin onlarca yıl önce terk etmek zorunda kaldığı cömert bir emeklilik sistemi de dahil olmak üzere, özel sektörü çok aşıyor.
FEDweek’e göre, pek dile getirilmeyen başka bir avantaj daha var: Federal hükümet, bir federal çalışan olarak işten çıkarılmanın çok zor olması gibi iş güvenliği gibi başka avantajlara da sahip. En azından geçen haftaya kadar "çok zordu".
Posta Servisi ve ordu hariç olmak üzere 2,4 milyonluk federal çalışan sayısı, hükümetin borç biriktirmeye devam etmesine rağmen yıllar içinde istikrarlı bir şekilde artmıştır. 2000 yılından bu yana federal işgücü %30’a yakın büyümüştür.
Birinin hükümet hizmetlerinin kalitesinin bu süre zarfında %30 arttığına inanıyor mu? Bu -vergi mükellefleri için getiri üzerindeki yatırım- özellikle faturalarını ödeyemeyen ve dramatik değişiklikler yapılmazsa mali bir felaketle karşı karşıya kalan bir hükümet için işe alma ve işten çıkarmadaki esas nokta olmalıdır.
Liderlerimiz uzun zaman önce şu soruyu sormalıydı: Gerçekten ne önemli? Ne kadar hükümeti karşılayabiliriz? Yıllık açığı sürdürülebilir bir seviyeye nasıl indirebiliriz?
Dalio, açığın gayri safi yurt içi hasılanın %3’üne düşürülmesini önermektedir; biz %6,28’deyiz.
Demokratlar kendilerine karşı durduklarından ziyade gerçekte neyi savunduklarını anlamalıdırlar.
İşlerini çoktan kaybetmiş federal çalışanlar ve önümüzdeki haftalarda benzer bir kaderle karşılaşabilecek olanlar için empati duyuyorum. Ancak çocuklarım ve torunlarım ve hükümetimiz paramızı daha iyi yönetmeyi öğrenemezse yaşam kalitesi ölçülemez derecede kötüleşecek milyonlarca Amerikalı için daha fazla endişe duyuyorum.
Trump ve Musk, bu dönüşüm için kusurlu sürücüler olduklarını kabul ediyorlar. Yine de, yerçekimi kanununun artık geçerli olmadığına inanan birinden ziyade, uçurumdan aşağıya dalmadan önce aracı çeviren kötü bir sürücüye sahip olmak daha iyidir.
Tim Swarens, USA TODAY’in köşe yazı editör yardımcısıdır.
